Geboren op 10-03 1965, te Steenbergen in Noord Brabant.  Gesitueerd aan een dorps stukje West brabant, poldercultuur, een vervallen dijkhuisje was een reëel droombeeld.

Oprichter en beheerder van het insinity Network Recording label, componist, tekstschrijver, van nu inmiddels meer dan 150 songs. Sterk grafisch designer, en websitebeheerder. Onzeker mens, afgesloten. Kwetsbaar. Evengoed op een gezonde wijze eigenzinnig, niet bang de geijkte paden te verlaten. Liever op je bek dan…

Als laatste gekomen, een zuster en twee broers gingen mij door de jaren heen er aan vooraf. Mijn ouders, deels verbonden, deels onbereikbaar voor elkaar. Een beeld wat wel past bij hoe ik er als jonge jongen opgroeide, en ergens de bouwstenen voor mijn artistieke bezigheden kreeg aangereikt. Steenbergen, polderdorp, 14.000 inwoners, twee cafetaria’s als maximum, evenals twee cafés. Reken de jaren tachtig, deze begonnen toen ik 15 jaar oud was, bezig met het behalen van een LTS diploma, in de techniek. Vooral bezig met de techniek anders te willen zijn. Verder te willen zijn.

Op het grafisch vlak liep het niet echt bijster hard. Ik deed er van alles, maar pakte niets op. Fotografie beoefende ik wel, maar niet fanatiek. Wat ik wel gaaf vond was dat ik steeds wel een speciaal moment wist vast te leggen, als ik maar een camera gebruikte, en er iemand voor de lens kreeg. Net als die oude jaren, zijn de foto’s al lang vergaan.

Evengoed ben ik vandaag de dag absoluut geen fotograaf meer. Ik leg mijn leven niet vast, niet in een stil leven, een moment, meteen weer voorbij ook. Ook bijvoorbeeld bij de moderne vorm, zoals instagram loop ik vast. Ik ben gewoon niet zo van het vastleggen.

Ik ben veel meer van het creëren, het proces van een creatie. En bovenal het niet binden aan een eindbestemming. Zo zou ik een foto kunnen schieten van een zon, mooi warm, per slot van rekening woon ik nabij het strand van de Noordzee. Strandfoto’s met een zon doen het goed. Zie gemiddeld instagram gebruiker.

Persoonlijk kijk ik bij de zee veel liever, maar dan wel zonder camera naar topless vrouwen, al lijkt het tij gekeerd. Niet voor de lust, wel voor het mooie.

Al schiet (ook) ik dan een mooie sunset, perfect getimed. Eindbestemming -foto van zon- bereikt zou je denken. Sharen op facebook, vast een like waardig. Next. De minstens zo goed getimede foto van een roos, een kind, een brug. Zo dodelijk.

Diezelfde zon kan een perfect duivelse pupil vormen in het oog van een nog even duivelsere fantasiedemon. Hij kan een koperen knoopje vormen op een clownspak, haast onopvallend. De middenstip op een voetbalveld die niemand begrijpt.  In mijn optiek is het nogal vreemd een foto van een zon dan ook als een foto van een zon te zien. Belachelijk zelfs!

Niets is wat het lijkt te zijn, al helemaal niet als iets lijkt niets te zijn. En dit principe is kenmerkend voor mijn Kunst, en kenmerkend voor mijn muziek. Kenmerkend voor mijn woorden, kenmerkend voor het verdraaien ervan. Spelen ermee.

Uiteindelijk is het slechts de keuze van de Kunstmaker, welke het moment creëert.

Nu ben ik inmiddels 48 jaar oud, met dus zo ongeveer 30 jaar neiging tot Kunst te creëren. Vele jaren ervan zijn een lui leertraject geweest. Bezig blijven vanwege het ontwikkelen. Tijd verdringen omdat de verkering niet loopt, en ik nu eenmaal geen tv kijker ben.

Kort samenvattend ben ik nu  zo ongeveer twee jaar geleden begonnen met het creëren van een grafische omzetting van mijn muziek. Ook dit was, en blijft een moeizaam traject.

Met de puntjes echter op de i zettend, bevind ik mij nu op een punt te kunnen stellen dat ik ben wie ik ben, klaar de wereld te verrijken met mijn Kunst. Niet een hele grote wereld hoor. Het hoeft er in feite maar eentje te zijn die erdoor geraakt voelt. Of een klein clubje.