Dertig jaar na dato. Het speelt al een paar jaartjes in mijn hoofd. Er komt een jubileum aan!! Om een lang verhaal maar weer in te korten, voor het zilveren jubileum ben ik al zeker te weten te laat, de rest is wat vaag. Reden te meer om maar wat mijlpalen uit mijn start tijd vast te grijpen, om te kunnen concluderen wanneer er nu precies wat te vieren valt. Hierbij is er natuurlijk een vast ijkpunt voor mijn persoontje vast te grijpen, en dit is het algehele idolate fan-zijn van een unieke, zelfs iconische band. Namelijk Psychic Tv.
In mijn nog heldere herinnering staan een tweetal vaste punten uit die tijd. Namelijk, als eerste de uitgave van hun eerste verbluffende studioalbum Force the hand of Chance. (1982) Nog bepalender was de aanschaf van hun Maxi Single, 12 inch zoals we dat noemden, genaamd Unclean. Unclean werd in 1984 uitgebracht. Daartussen was er hun tweede studioalbum bij ingeschoven, namelijk Dream less Sweet. (1983)
Deze periode afsluitend beleefde ik een nogal persoonsbepalend evenement, genaamd Pandora’s Music Box, alwaar ik Psychic Tv voor het eerst live beleefde. Deze data zijn natuurlijk vrij gemakkelijk te achterhalen, en aangezien deze gebeurtenissen direct te koppelen zijn aan mijn eerste voorzichtige stappen zelf geluidsconstructies en muziek te gaan maken.
Nu weet ik het tellen van mijn ouderdom naar gelang ik terug reken naar de dag van mijn geboorte, maart 1965. Jip, ik word 52 jaar oud dit jaar. Even de calculator erbij, met de uitgave van Force the hand of Chance was ik dus 17 jaar oud, en beleefde ik het Pandora’s Music box event op mijn negentiende. Dit was in 1984 nl. Het is nu 2017, wat betekend dat we al wel wat verder in de jaren zijn dan de dertig, welke dit jubileum betreft. Welke dag is dan precies het uitgangspunt voor die dertig jaar calculatie?
Dit is globaal genomen het weekeinde waarin ik voor het eerst aan de slag ging met een harddisc recording set up, bestaande uit een zeer oude Aplle LCII computer, met de allereerste versies van Cubase, of ProTools draaiende. Deze moch ik eens een weekeindje lenen van mijn neef Marc Suijkerbuijk. Een jaartje later kocht ik zelf mijn harddisc recording set up. Een atari computer met daarop Happy Music, een light versie van de eerste Cubase versie’s. Maar goed, dat eerste weekeinde LCII. Wat een beleving en roes vooral, en het is die roes die door alle jaren heen de drijfveer is gebleven. Wat deed ik dat weekeinde dan precies?
Jong en willig slaafs ik was, werd dit een weekeindje Psychic Tv wannebe uithangen. Met de gedachte in het achterhoofd wat als ik Psychic Tv mocht zijn… wat zou er dan uitkomen? Er kwam dus een volledige CD uit, die we later lieten branden bij iemand die al een CD brander had… Jawel, zolang geleden dus inmiddels.
Ik samplelde, importeerde, knipte en verknipte stukken Psychic Tv recordings, liet hun originele nummers de basis vormen voor mijn eigen invulling ervan. Het waren geen covers, en tot op de dag van vandaag ben ik er heilig van overtuigd dat het ook zeker geen wannebee stukken zijn geworden. The World of Psychic Tv, zo heette het album, was mijn eerste zelfgemaakte CD, zo binnen drie dagen opgenomen.
Nu, met een beetje schuiven en buigen kom ik dan wel zo rond de grens van 1986 en1987, wat maakt dat het dit jaar dus dertig jaar geleden is. Nogmaals, ik kan er een jaartje naast zitten, maar wie de hell cares, zeg maar? Evengoed, wat brengt dan dit jubileum?
Een van de eerste projecten dit jaar opgestart is een totale remake van dit album. Met deze remake ga ik niet trachten dezelfde CD, inclusief tracklist, opnieuw op te nemen, en uit te brengen. Wel is dit project bedoeld om diezelfde snelle -wannebe- beïnvloeding terug te halen, zodoende een net zo levendig verhaal te kunnen vertellen als met die allereerste CD toen gemaakt.
De eerste stukken zijn klaar, en als primeur voor dit jaar kan ik in deze blog de opener van deze nieuwe heruitgave presenteren. Opgenomen, midden januari 2017. Een song genaamd Thee New Introduction, waarin de basissamples, kenmerkend van de begin periode van Psychic Tv, ruimschoots aanwezig zijn. Zoals die van Charles Manson, Jim Jones en het wolvengehuil, wat er zo pijnlijk diep in sneed tijdens mijn Pandora’s Music Box belevenis…
Dying is easy… Sometimes I am just scared to live.
Voor een weblog betreffende Psychic Tv tijdens Pandora’s Music Box 1984
Klik Hier ( opent in nieuw venster)
Edwin Siol, Steenbergen
28 Januari 2017